اقتصاد ۲۴- لوکیشن زیبا، استفاده درست از فضای روستایی و فرهنگ کردی در قصهای که خارج از فضای شهری و آپارتمانی میگذرد برگ برنده این سریال است، اما این، همه امتیاز «نون خ» نیست. «نون خ» فیلمنامه کمایرادی دارد. شخصیتهایی متنوع و متعدد که در سه فصل صاحب هویت و شناسنامه شدهاند. این مجموعه، روابط و مناسباتی را مطرح میکند که در عین داستانی شدن، باورپذیر و ایرانی هستند. «نون خ» برخلاف «پایتخت» یکی دیگر از سریالهای موفق یک دهه اخیر که خارج از تهران ساخته شده و بخشی از جذابیتش را از فرهنگ مازنی گرفته است، بر خلاقیت فردی بازیگرانش استوار نیست.
اگرچه در «نون خ» سعید آقاخانی ستاره سریال است و شخصیت و بازیاش به مجموعه کمک زیادی کرده، اما هر یک از شخصیتها، در جای خود نقشی پیشبرنده در کلیت قصه و ماجراها دارند. عموکاووس، سلمان، فریبرز، شیرین و حتی عمهها در بافت داستان جای دارند و دیده میشوند. مجموعه بازیها یکدست است و این میزان یکدستی در حاصل کار بازیگرانی از طیفهای مختلف گاهی حیرتانگیز به نظر میرسد. موفقیت «نون خ» بدون بازیگران اصلی مجموعه، غیرقابل باور به نظر میرسد. شوخیهای «نون خ» با فوتبال، ت و حال و هوای جامعه و جهان که از فصل اول وجود داشت، در فصل سوم هم عاملی برای ایجاد موقعیت کمیک است، موقعیتهایی که نه توهینآمیز میشوند، نه ضد زن هستند و نه رنگ و بوی ابتذال میگیرند. از این منظر «نون خ» یک طنز خانوادگی و سالم است که بیش از هر چیز به قصهگویی و سرگرم کردن بینندهاش فکر میکند و اگر دقیق باشیم همواره اشارههایی هوشمندانه به اهمیت خانواده، عشق و همدلی اجتماعی دارد. (فصل گرفتاری نورالدین و همولایتیها در تونل و دلواپسی برای بقیه یا رابطه محبتآمیز نورالدین و دخترهایش). «نون خ» در سه فصلی که پشت سر گذاشته، محصول نگاه و سلیقهای واحد بوده و برخلاف نمونهای مثل «پایتخت» تغییر و تحول بنیادین را پشت سر نگذاشته است.
«
درباره این سایت